Witam po bardzo długiej przerwie. Tym razem przychodzę z opisem rasy, która jest dość kontrowersyjna wśród psiarzy i nie tylko. Słyszałam nawet wątpliwości,
"czy w ogóle można nazwać to psem?". Padały różne dziwne stwierdzenia.
Czy to krzyżówka ze szczurem, a może jeszcze z czymś innym? :P Według mnie
są to tylko zdecydowanie przesadzone opinie i komentarze wyglądu zewnętrznego.
Otóż nie jest to krzyżówka psa i szczura- potwierdzone info. :D
Prawdopodobnie rasa powstała w drodze mutacji. Chiński grzywacz powstał pod koniec lat 80. XIX w. jako krzyżówka nagiego psa meksykańskiego i peruwiańskiego z długowłosymi rasami miniaturowymi (m.in. maltańczykami).
Z roku 1200 pochodzą najstarsze zapiski o chińskim grzywaczu , mówiące o tym,
że cesarz lub jego syn mieli psy „o grzywie jak koń” i dlatego nazywano je
„małymi końmi”. Psy te leżały na jedwabnych poduszkach a dla ozdoby zakładano im kolie z pereł. W przekazie z 1215 roku czytamy, że pewien szlachcic miał grzywacza, którego trzymał w klatce z kości słoniowej. Były popularne i szanowane w tamtych czasach, teraz została im tylko popularność.
Rozwieję wszelkie znaki zapytania, tak- istnieje także odmiana z większą ilością sierści, zwana Powder Puff. W jednym miocie mogą występować zarówno owłosione, jak i nieowłosione szczenięta. Sierść grzywaczy jest bezwonna
i hipoalergiczna, dlatego są wręcz stworzone dla alergików. Ponoć co czwarty osobnik tej PIĘKNEJ rasy rodzi się owłosiony. Dlaczego użyłam Caps Lock'a? Dlatego, że w tym przypadku w ogóle nie patrzy się na wnętrze, tylko ocenia pochopnie. Niejeden przedstawiciel chińskiego grzywacza został już oficjalnie ogłoszony "najbrzydszym psem świata". Psy, które zostały skrzywdzone tym tytułem miały deformację pyska, paraliż języka, czy inne wady genetyczne wpływające na ich wygląd. Według mnie w takiej sytuacji nie należy określić psa "brzydkim",
tylko "biednym, pokrzywdzonym", ponieważ widziałam już wiele psów, różnych ras, w różnych sytuacjach i nigdy, żaden z nich nie wydawał mi się chociaż
w najmniejszym stopniu brzydki. :) No, ale cóż, o gustach się nie dyskutuje.
Chcę tylko przypomnieć, że oprócz tego powiedzenia istnieje jeszcze jedno
"nie oceniaj książki po okładce", co w tym wypadku pasuje idealnie.
Gen odpowiedzialny za brak owłosienia przejawia dominację niepełną, ponadto
ma śmiertelne konsekwencje w połączeniu z takim samym genem- z dwóch bezwłosych psów nigdy nie urodzą się szczenięta, ponieważ są wchłaniane przez łono matki. Zatem wszystkie grzywacze są heterozygotami (organizm posiadający odmienne allele tego samego gatunku).
Wykorzystywano je do zwalczania gryzoni. Obecnie są to psy do towarzystwa,
które łatwo dopasowują się do trybu życia swoich właścicieli, a jednocześnie sprawdzają się w psich sportach, np. agility. Niektóre nadają się też do dogoterapii i chociaż same często marzną, z wiadomych przyczyn, to z powodu cieplejszej skóry bywają wykorzystywane dosłownie jako termofory, ogrzewają łóżka i pomagają w leczeniu schorzeń kręgosłupa czy nerek.
Oprócz oryginalnego wyglądu chiński grzywacz ma też niezwykłe wnętrze.
Jest łagodny, ciekawski i zawsze chętny do zabawy. Czuły, wymaga bliskiego kontaktu
z właścicielem. Przeżywa każdą rozłąkę, czy zmianę opiekuna. Nie nadaje się dla małych dzieci, ale z nastolatkami szybko nawiązuje kontakt, chętnie wykonuje
ich polecenia. Chociaż nie wykazuje agresji wobec ludzi, to bywa, że z rezerwą podchodzi do nieznajomych, potrzebuje czasu, by się do nich przekonać.
Psy tej rasy bywają skłonne do schorzeń typowych dla miniatur – zwichnięcia rzepki kolanowej i aseptycznej martwicy główki kości udowej. Sporadycznie zdarza się również dysplazja stawów biodrowych. Mogą występować dziedziczne choroby oczu – postępujący zanik siatkówki, zwichnięcie soczewki– w wypadku obydwu dostępne są już testy genetyczne, oraz dystrofia pigmentowanego nabłonka siatkówki, przetrwała błona źreniczna, dysplazja siatkówki, zaćma, jaskra oraz zespół suchego oka.
Zdarza się, że grzywacze mają zamknięty kanał słuchowy i cierpią na głuchotę,
co prawdopodobnie związane jest z genetycznym brakiem owłosienia. Zdarzają się też alergie i problemy kardiologiczne. Słabą stroną bezwłosych są zęby
(u tej odmiany dopuszcza się w nich braki) i skłonność do odkładania się kamienia.
Rasa nie przepada za chłodem, wilgocią i upałami, dlatego w zimne dni należałoby zakładać im ubranka, a w upalne trzeba smarować ich skórę kremem z filtrem UV, ponieważ ich skóra jest narażona na oparzenia słoneczne. Mimo takich zagrożeń psy te mogą żyć dość długo, bo aż do 13-15 lat.
Źródła zdjęć:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz